Δέν γνωρίζω ἂν ἒχει βάση ἀλήθειας ἡ εἲδηση.
Ἒχουν ὃμως ἐνδιαφέρον οἱ ἀπόψεις τοῦ Ἓλληνα ἐπιχειρηματία..
Το «σερβιτοράκι» που έγινε ο «βασιλιάς των ταξί»! Στα 12 του χρόνια καθάριζε τα τραπέζια σε ταβέρνες στο Δαφνί κυνηγώντας το πουρμπουάρ από τους ράθυμους πελάτες. Σήμερα, 36 χρόνια μετά, στη Νέα Υόρκη, την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, ο Βασίλης Μεσσάδος ζει τον μύθο του. Μετράει 648 ταξί (!), έχει 1.600 οδηγούς, 48 υπαλλήλους, 14 εταιρίες που ασχολούνται από το real estate και τις τράπεζες ως τη διασκέδαση, ενώ πρόσφατα έδωσε 17.000.000 δολάρια για να κατασκευάσει το Ballroom, καμάρι της Αστόρια.
Εσχάτως στην ατζέντα του ενδιαφέροντός του μπήκε και ο Παναθηναϊκός. Στο πάρκινγκ της βίλας του, που βρέχεται από τη θάλασσα του Long Island, λάμπουν πέντε υπερπολυτελή αυτοκίνητα. «Ναυαρχίδα» τους μια αστραφτερή Μπέντλεϊ. Είναι ένας από τους πιο πλούσιους Ελληνες της ομογένειας. Το
«success story» της φυλής καθρεφτίζεται στο πρόσωπό του και για πολλούς, που φθάνουν κυνηγημένοι από την κρίση στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα μίμησης με ένα ερώτημα: Αν τα κατάφερε χωρίς καν απολυτήριο γυμνασίου ο Βασίλης Μεσσάδος, γιατί όχι κι εγώ;
Λευκό πουκάμισο, γραβάτα, το ανοιχτόχρωμο σακάκι αφημένο σαν τον παλιό καλό καιρό στην πλάτη της καρέκλας. Απλά και λαϊκά. Στο κέντρο του γραφείου- στρατηγείου του, στην καρδιά της Αστόρια, δεσπόζουν εννέα οθόνες! Από εκεί τα παρακολουθεί όλα. «Θα μετατρέψω ολόκληρο τον απέναντι τοίχο σε τεράστια οθόνη, έτσι θα είμαι πιο άνετος» λέει και γελάει. Πίσω του, ψηλά, κάτω από μια ηλεκτρική κιθάρα, δίπλα σε ένα έπιπλο, το διεισδυτικό μάτι μπορεί να ανακαλύψει τον «οδηγό επιτυχίας» που ακολούθησε στη ζωή του: «Dream it, believe it, achieve it» (Ονειρέψου το, πίστεψέ το, πέτυχέ το)!
Από έρωτα
«Είναι το μυστικό μου. Ο έρωτας μ’ έφερε στην Αμερική. Είχα γνωρίσει μια Αμερικανίδα στην Αθήνα και ξεκίνησα το ταξίδι. Στην αρχή εργάστηκα ως βοηθός οδοντοτεχνίτη στη Μινεσότα και το βράδυ ως σερβιτόρος. Χώρισα και στις 22 Ιουλίου του 1985 ήρθα στη Νέα Υόρκη. Πρώτα έπιασα δουλειά σε ασφαλιστικό πρακτορείο που έβγαζε ασφάλειες για ταξί. Ετσι μπήκα στον κόσμο των ταξί. Είδα ότι οι οδηγοί κέρδιζαν αρκετά δολάρια και δεν το σκέφτηκα πολύ. Το πρωί δούλευα στο γραφείο και το βράδυ ήμουν οδηγός. Δούλευα 16 ώρες κάθε μέρα, επτά μέρες την εβδομάδα χωρίς διάλειμμα. Το 1991, με τον προσωπικό μου φίλο Αντώνη Γεωργαντώνη, ανοίξαμε τη δική μας εταιρία και σύντομα βρεθήκαμε με εννέα ταξί. Ηταν η αρχή» λέει.
Η γραμματέας του μπαίνει για να του αφήσει μερικά έγγραφα. Υπογράφει χωρίς να τα κοιτάξει. Χωρίς να περιμένει την ερώτηση, αναλύει το μυστικό του. Πώς έφτασε ως εδώ: «Ολα οφείλονται στη δουλειά. Για μένα είναι σκληρό ναρκωτικό. Κάτι σαν εξάρτηση. Οταν ξεκίνησα δούλευα 16 ώρες, όμως σήμερα ξυπνάω στις 5.30 το πρωί και πάω για ύπνο στις 11 το βράδυ. Μη σου φανεί παράξενο, αλλά στην Times Square έχω να πάω χρόνια. Δεν βγαίνω έξω. Δεν έχω χρόνο. Εχω το μικρόβιο της δημιουργίας. Με κάνει να μη σταματάω πουθενά. Οταν φυτεύεις ένα δέντρο στην αρχή, θέλει πολύ μεγάλη φροντίδα. Αργότερα, όταν το δέντρο ωριμάσει, μπορείς να απολαμβάνεις τα φρούτα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια» λέει.
Χάνουμε τα μυαλά
Και στην Ελλάδα όμως υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν 16 ώρες τη μέρα, υπάρχουν λαμπρά μυαλά, νέοι επιστήμονες με μεγάλες ικανότητες. «Τα καλύτερα μυαλά μάς τα παίρνει η Αμερική. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει παιδεία. Εδώ μόλις τελειώσεις το πανεπιστήμιο, από όποιο μέρος του κόσμου κι αν είσαι, η Αμερική σου δίνει πράσινη κάρτα να δουλέψεις για έναν χρόνο ελεύθερα. Θέλει να κρατήσει τους καλύτερους και το πετυχαίνει. Εμείς τα τελευταία 50 χρόνια διώχνουμε τους νέους στο εξωτερικό» λέει και στέκεται στην αιτία: «Οι πολιτικοί κι ο κόσμος. Να αλλάξουν νοοτροπία. Πέντε οικογένειες κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια».
Λίγο πριν τελειώσει παρακαλεί κάτι συμπληρωματικό: «Δύσκολα θα αλλάξει κάτι. Αν και βρίσκομαι 28 χρόνια στην Αμερική, επιμένουν παρά τις προσπάθειές μου να με έχουν στην Εφορία του Αιγάλεω κι όχι στο αλλοδαπών, όπου πραγματικά ανήκω».
Γιώργος Μπούζος
dimokratianews.gr
**********************************************
Bασίλης Μεσσάδος: Είμαι έτοιμος να προσφέρω στο Ελληνικό Lobby! Χρειάζεται όμως ανανέωση! Νέο αίμα νέο έμψυχο δυναμικό! Η ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ χρειάζεται πρώτα οργάνωση πραγματική και αλλαγή νοοτροπίας! Ο Ελληνιισμός της Αμ,ερικής χρειάζεται έναν αληθινό ηγέτη! Δεν βλέπω τον εκάστοτε αρχιεπίσκοπο ως ηγέτη είναι πνευματικός μας πατέρας! Η πατρίδα τώρα μας χρειάζεται!
Αποκλειστική συνέντευξη στον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
«δεν βλέπω ως ηγέτη τον εκάστοτε αρχιεπίσκοπο (σ.σ.Αμερικής)» μου λέει και με κοιτά να δει τις αντιδράσεις μου… και συνεχίζει… «Δεν είναι η δουλειά του αυτή! Τον βλέπω ως πνευματικό ηγέτη μόνο! Τίποτα άλλο. Ως πατέρα όπως οφείλει και πρέπει να είναι ο κάθε επίσκοπος ανεξαρτήτως θέσης και εκκλησιαστικού αξιώματος! Αυτό οφείλει και πρέπει να είναι ένας ανώτερος κληρικός που η δουλειά του είναι να καθοδηγεί πνευματικά τον λαό του προς την σωτηρία της ψυχής του. Ποιος ηγέτης; Από πού; Ποιων ψήφων;» μου λέει με φωνή κρυστάλλινη. Καθαρή. Με τόλμη. Με καθαρό βλέμμα. Με παρρησία. Με σθένος και έχοντας γνώση και επίγνωση του τι λέει…
«Πόσες ψήφους διαθέτουμε ως Ελληνική κοινότητα; Ξέρουμε; Λίγες! Πολύ λίγες αλλά αυτό είναι δύναμη! Οι ψήφοι. Μόνον έτσι σε υπολογίζει ο Αμερικάνος πολιτικός! Τότε σε αντιμετωπίζει διαφορετικά αν έχεις πίσω ψήφους. Από μόνο του το χρήμα δεν αρκεί. Η δύναμη της επιρροής στις αποφάσεις είναι οι ψήφοι! Έχεις ψήφους; Σε υπολογίζουν. Δεν έχεις! Σε ακούνε και πάνε στον επόμενο!» αναρωτιέται ορθώς και συνεχίζει «Είμαστε μια πολύ δυνατή κοινότητα αλλά…. Θα μπορούσαμε να είμαστε και πραγματικά ανεξάρτητη! Να έχουμε αληθινή δύναμη! Δυστυχώς το μεγάλο μειονέκτημα μας είναι το Εγώ! Είναι η ασθένεια αυτό που μας διαλύει! Μας καταστρέφει! Ενωνόμαστε μόνον μπροστά στο κίνδυνο. Ενωνόμαστε μόνο όταν φτάσουμε στην καταστροφή. Όταν αρχίσουμε να πέφτουμε στο γκρεμό. Μετά αρχίζουμε χάνουμε πατρίδες και τις ξεχνάμε και τότε αρχίζουμε τα μνημόσυνα… δεν διεκδικούμε… » μου λέει και συνεχίζει… «Οφείλουμε να μάθουμε να κερδίζουμε τις μάχες πριν αρχίσουν. Να μάθουμε να έχουμε προετοιμαστεί πριν φτάσουμε στην καταστροφή. Αυτό διδάσκει η ιστορία μας! Όχι να περιμένουμε πρώτα την εθνική καταστροφή! Και μετά να ξεσηκωνόμαστε και να τους τρώμε. Όχι! Πρέπει και οφείλουμε να μάθουμε να σχεδιάζουμε! Να έχουμε στρατηγική. Πλάνο…. Όραμα! Δυστυχώς δεν υπάρχει το σχέδιο! Δεν υπάρχει και η στρατηγική. λείπουν…» και συνεχίζει απτόητος με μένα να τον παρακολουθώ με ικανοποίηση που επιτέλους βγαίνει κάποιος –και μάλιστα νέος – να λέει τα πράγματα με το όνομα τους! Να λέει αλήθειες που πονάνε αλλά και θα αφυπνίσουν.
« Lobby; Το ελληνικό Lobby θέλει φτιάξιμο! Θέλει ανανέωση. Θέλει νέο έμψυχο δυναμικό. Νέο αίμα. Νέους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται όλοι να έχουν χρήμα. Γνώσεις χρειάζεται! Μυαλό! Θέληση και τόλμη. Και σοβαρότητα. Συνέπεια! Υπευθυνότητα και όχι μόνο φωτογραφίες. Θέλει επαγγελματισμό». Τον ρωτώ ευθέως και χωρίς περιστροφές. Θα έβλεπες τον εαυτό σου μέσα σε αυτό που σήμερα ονομάζεται ελληνικό Lobby ;
«ναι! Θέλω και μπορώ να προσφέρω! Θα το κάνω. Θέλω να το κάνω. Χωρίς προϋποθέσεις. Πρώτα μπαίνεις μέσα και μετά φτιάχνεις το σύστημα που υπάρχει. Όπως υπάρχει. Σέβομαι αυτό που άλλοι πριν από μένα δημιούργησαν. Αλλά θέλει φτιάξιμο. Θέλει αλλαγή νοοτροπίας. Όλοι κοιτάμε το βόλεμα. Την πάρτη μας. Δεν γίνεται όμως έτσι. Χρειάζεται δουλειά. Πολύ δουλειά. Σχεδιασμός. Στρατηγική. Δυστυχώς όλοι είναι στη μίζα! Να αρπάξω από εδώ να αρπάξω από εκεί αλλά το αποτέλεσμα ποιο είναι; Αυτό είναι που μετράει. Πρέπει το ελληνικό lobby να στηριχτεί από την Ελληνική κυβέρνηση. Να ξέρουμε τι θέλουμε και πού πάμε. Να λέμε όλοι το ίδιο και όχι άλλα ο ένας και άλλα ο άλλος! Αν θέλουμε να γίνουμε όπως το Εβραϊκό Lobby πρέπει να παραδειγματιστούμε από τον τρόπο που δουλεύει. Κάνουν αυτό που θέλουν όπως το θέλουν. Έχουν όραση για το πώς θα δουλέψουν. Χρειαζόμαστε νέες ιδέες. Επικοινωνία. Μεγάλη λέξη. Πότε ήρθε ένας πολιτικός από την Ελλάδα να μιλήσει για σχεδιασμό και για το πώς πρέπει να κινηθούν σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που βάζουν από την τσέπη τους… ο Ελληνισμός, η ομογένεια που λέμε χρειάζεται ενότητα. Χρειάζεται συσπείρωση. Χρειάζεται νέους ανθρώπους. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας. Να αφήσουμε πίσω και να πετάξουμε τα αρνητικά τις πατρίδας. όλοι έγιναν πρόεδροι! Αγράμματοι και αστοιχείωτοι. Ομοσπονδίες και σύλλογοι που θα έπρεπε να προσφέρουν έργο κοινωνικό και εθνικό τρώγονται καθημερινά. Ο ένας βγάζει το μάτι του άλλου! Αυτό είναι ο ελληνισμός; Αυτή είναι η οργανωμένη ομογένεια; Όχι δεν είναι αυτός ο Ελληνισμός. Ο Ελληνισμός έχει μέσα του δύναμη. Το απέδειξε η ιστορία χιλιάδων ετών που κουβαλάμε στις πλάτες μας ως λαός κληρονομία εθνική όλων μας. Είμαστε εγγόνια του Πραξιτέλη. Του Περικλή. Του Πλάτωνα.»
Πίνει μια γουλιά καφέ και συνεχίζει… «όχι! Δεν είναι έτσι η οργανωμένη ομογένεια. Χρειάζεται σχέδιο. Πλάνο. Στρατηγική. Χρειάζεται αληθινή και πραγματική εκλεγμένη με όρους και προϋποθέσεις ηγεσία! Όχι δοτούς ανθρώπους! Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας! Αυτό είναι το βασικό μας πρόβλημα! Φέραμε μαζί όλα τα αρνητικά τις πατρίδας! πρέπει να ξεφύγουμε από τα κακά που κουβάλησαν κάποιοι μαζί τους και τα επέβαλαν στους συλλόγους και τις ομοσπονδίες. Είναι τα ίδια κακά και τα ίδια αρνητικά που έφεραν όλα αυτά τα μεγάλα δεινά και την μεγάλη οικονομική καταστροφή στην Ελλάδα! Η ίδια νοοτροπία! Η ίδια αντίληψη! Ε! όχι αυτό δεν είναι ούτε πρέπει να είναι ο Ελληνισμός και η δήθεν οργανωμένη Ελληνική κοινότητα της Αμερικής! Οφείλουμε να ακολουθήσουμε την χώρα που ζούμε! Να παραδειγματιστούμε! Ζούμε σαν σε γκέτο! Όχι δεν είναι αυτό ο Ελληνισμός! Δεν πρέπει να είναι! θέλει η Ελληνική κοινότητα έναν νέο ηγέτη. Έναν αληθινό leader! Μια ομάδα πέντε έξι ανθρώπων που θα ρισκάρουν! Θα τολμήσουν ρήξεις και τομές με το υπάρχον κατεστημένο… Εμείς εδώ στην Αμερική οφείλουμε να αλλάξουμε νοοτροπία. Να σταματήσει το mentality της λογικής του καφενείου. Στο καφενείο ο έλληνας είναι Θεός. Αναλύουν τα πάντα αλλά δεν ξέρουν αλήθειες. Θέλει πολύ δουλειά ο Ελληνισμός. Θέλει τα άτομα να είναι εξειδικευμένα και επαγγελματίες ο κάθε ένας στο είδος και την δουλειά του. Ο κάθε ένας δηλαδή στον τομέα του και να είναι επαγγελματίας! Θέλουμε άτομα που να σταματήσουν να κάνουν και να παριστάνουν όλοι τα αφεντικά και τους προέδρους! Να μάθουμε να ζούμε με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Το lobby είναι σοβαρή δουλειά. Είναι εθνική υπόθεση! Δεν είναι αυτό που κάνουμε σήμερα. Θέλει πολλή δουλειά.»
Και συνεχίζοντας την ανάλυση των θέσεων και των απόψεων του διευκρινίζει «Πρέπει οι Έλληνες να πολιτογραφηθούν. Να ψηφίζουν. Να βάλουμε τους νέους που έρχονται να διεκδικήσουν. Ένας δεν μπορεί να κάνει τίποτα. 10 μπορούν πολλά. 100 ακόμα περισσότερα. Θέλουμε ηγέτες πραγματικούς! Αυτοί που έχουν τα λεφτά, πίστεψε με, δεν θέλουν να ασχολούνται. Θέλουν την ηρεμία τους. Θέλει πολλή δουλειά το lobby. Χρειάζεται να αλλάξει επαναλαμβάνω η νοοτροπία που φέραμε μαζί μας, όταν ήρθαμε στην Αμερική! Οφείλουμε να μάθουμε να ζούμε με την νοοτροπία και να ακολουθούμε τους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας που ζούμε και πετυχαίνουμε! Δεν λέω να χάσουμε την ταυτότητα μας! Όχι είμαστε έλληνες και αυτό πρέπει να παραμείνουμε! Να κρατήσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Τα ήθη τα έθιμα και τις παραδόσεις, την γλώσσα μας. Την παιδεία μας. Αλλά δεν είναι δυνατόν να τα θέλουμε όλα εύκολα. Δεν πρέπει να γίνονται όλα στο πόδι και με την λογική της Ελλάδας! Αυτό πρέπει να αλλάξει. Είδαμε πού οδήγησε. Στην καταστροφή. Την οικονομική διάλυση της πατρίδας. Το δυσκολότερο είναι να αλλάξει η νοοτροπία μας! Έχει άποψη για όλα αλλά δεν ξέρει να κάνει τίποτα! … κουβαλάμε ακόμα μέσα μας δυστυχώς την μιζέρια της Ελλάδας που κουβαλήσαμε μαζί μας. Έ έτσι δεν πάμε ποτέ μπροστά ως ελληνική κοινότητα! Όλοι μας φταίνε και ποτέ εμείς που κάνουμε τα λάθη! Αυτή είναι η νοοτροπία αυτών που εσείς λέτε οργανωμένη ομογένεια! Δεν είναι αυτό όμως οργάνωση. Γιατί αν ήταν οργανωμένη πραγματικά η ομογένεια, θα είχαμε αποτελέσματα. Τώρα που η χώρα μας έχει ανάγκη θα μπορούσε μια ελάχιστες κινήσεις αυτό που εσείς ονομάζετε οργανωμένη ομογένεια, να βοηθήσει και να στηρίξει την πατρίδα…» !
Οι παραπάνω επισημάνσεις και δυστυχώς τραγικές διαπιστώσεις, αλλά και πικρές αλήθειες που προκαλούν αίσθηση και θα φέρουν μεγάλες συζητήσεις όχι μόνο στους κόλπους της Ελληνικής κοινότητας αλλά και στην Ελλάδα, δεν ανήκουν σε ένα απλό ομογενή που έτσι και αλλιώς αυτά λέει στο καφενείο και στον σύλλογο. Κάθε ημέρα εδώ και χρόνια. Δεν ανήκουν έστω σε ένα άνθρωπο που ασχολείται με τα κοινά της ομογένειας! Όχι. Είναι πολύ σκληρές αλήθειες για να τις πει κάποιος δημόσια χωρίς να σκεφτεί το κόστος. Ανήκουν σε έναν νεαρό 45αρη ανερχόμενο επιχειρηματία με όραμα. Με προσωπικές φιλοδοξίες που ξεφεύγουν από την λογική του να κάνει χρήμα! Ανήκουν σε έναν άνθρωπο που ξεκίνησε από πολύ χαμηλά κοινωνικά και μέσα σε δυο 10ετιες κατάφερα να ζήσει το δικό του American Dream! Το δικό του Ελληνικό όνειρο! Ανήκουν σε έναν τολμηρό νέο, που μοιάζει το αίμα να βράζει στις φλέβες του έτοιμος να κατακτήσει. Να διεκδικήσει όχι για τον εαυτό του αλλά για την Ελλάδα. Την πατρίδα. Έτοιμο να δουλέψει και να προσφέρει- αν και το κάνει ήδη με τις συνεχείς ενασχολήσεις του με τον αθλητισμό και την αθόρυβη κοινωνική προσφορά του – στην Ελληνική κοινότητα. Να δώσει από τις ώρες και το χρόνο ως επένδυση εθνική και ως προσφορά στην Ελλάδα. «εμείς οι Ελληνες της Αμερικής μπορούμε να κάνουμε πολλά μόνο αν είμαστε ενωμένοι! Τώρα μας έχει ανάγκη η πατρίδα αλλά ενωμένους! Συσπειρωμένους! Μονιασμένους! Αλλά πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Να αφήσουμε τα αρνητικά που φέρναμε μαζί!» μου είπε αρκετές φορές off the record.
Τα παραπάνω λόγια, οι αλήθειες που περιγράφονται και απηχούν εκφράζοντας σχεδόν το μεγάλο, ανώνυμο και δικαιολογημένα πλήρως αποστασιοποιημένο-από την λεγομένη οργανωμένη ομογένεια – σύνολο της Ελληνικής κοινότητας των ΗΠΑ, ανήκουν σε ένα δυναμικό νέο επιχειρηματία που κατάφερα πολλά μέσα σε λίγο χρόνο. Είναι λόγια αλήθειας , ακριβώς γιατί περιγράφουν και σκιαγραφούν γλαφυρά την πραγματικότητα!
Οι σκληρές αλήθειες με τις οποίες ξεκινώ αυτή την παρουσίαση του σημερινού προσκεκλημένου και φιλοξενουμένου μου, ανήκουν στον νέο πετυχημένο και διαρκώς ανερχόμενο μεγαλό- επιχειρηματία Βασίλη Μεσσάδο! Τον άνθρωπο που παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει καταφέρει σήμερα να διοικεί ένα μεγάλο-τον μεγαλύτερο- ελληνικό στόλο από σύγχρονα υβριδικά ΤΑΧΙ στην ΝΥ, και να διευθύνει με απίστευτη επιτυχία έναν όμιλο εταιριών με αρκετές χιλιάδες υπαλλήλους στην πολιτεία της ΝΥ. Ο Βασίλης Μεσσάδος ανήκει στην γενιά των ελλήνων που ήρθαν στην Αμερική την 10ετια του 1980. Δούλεψε πολύ και σκληρά. Με θυσίες και δάκρυα πολλά. Με ατέλειωτες ώρες μοναξιάς όπως χαρακτηριστικά μου είπε από τα πρώτα λεπτά της συζήτησης μας. Σήμερα παρά το γεγονός ότι πέτυχε οικονομικά και μάλιστα σε καιρούς δύσκολους και μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με την ύφεση να χτυπά τα μεγάλα εισοδήματα και τους μεγάλους κολοσσούς, εκείνος και η ομάδα του, συνεχίζει καθημερινά να επενδύει. Να ρισκάρει επιχειρηματικά. Να δουλεύει και να ανοίγεται επιχειρηματικά σε νέες επιχειρηματικές δράσεις. Ανήκει σε εκείνους που ξεχώρισαν και άφησαν πίσω τους τα αρνητικά της πατρίδας. Σε όλους εκείνους που άφησαν πίσω τους τα κουσούρια και τα αρνητικά «πρότυπα» της ελληνικής πολιτικής θολοκουλτούρας. Αρνητικά που έφεραν μαζί τους αρκετοί Έλληνες που ήρθαν στην Αμερική και το μόνο που κατάφεραν είναι να σκοτώνουν την ώρα τους – ως άλλοι πολιτικάντιδες –ασχολούμενοι με τα κοινά, η λεγόμενη οργανωμένη ομογένεια που κάθε άλλο παρά οργανωμένη είναι!
Ο Βασσίλης Μεσσάδος είναι εκείνος ο άνθρωπος που βγήκε με τόλμη και παρρησία και απευθύνθηκε σε ταξιτζήδες και κυβέρνηση και τους είπε λόγια σταράτα και καθαρά. Αυτός που έκανε τον έλληνα Υπουργό κύριο Ραγκούση να αναρωτηθεί και να θαυμάσει!
«Ο κόσμος άρχισε και ντρέπεται… με το να υπάρχει διαρκώς στην τηλεόραση με αυτή την εικόνα… χαμογελάμε όταν μας την λένε… αλλά αυτή η αλήθεια! Λέμε ότι είμαστε Έλληνες και μας κάνουν πλάκα! “Τι έγινε έχετε τίποτα λεφτά; Θα πληρώσετε η θα πάτε για πτώχευση;” το λέμε ότι είμαστε Έλληνες αλλά η πίκρα υπάρχει… την Πατρίδα, την Ελλάδα την κυβερνούν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου 30 οικογένειες. Αυτοί παίρνουν όλο το χρήμα και το έχουν στην Ελβετία! Παίρνουν τα πάντα. Κάνουν ότι θέλουν. Όλες τις δουλειές! Ε κάποτε θα ξεσηκωθεί ο κόσμος. Δεν το βλέπουν; Που πάνε; Μάθανε τον κόσμο να γλεντά. Να βγάζει το εύκολο χρήμα. Να ζει στα μπουζούκια. Να ζει για το ποδόσφαιρο. Για το στοίχημα! Ήλιο θάλασσα και μια νοοτροπία που τα θέλει όλα έτοιμα! Θέλουν τον έλληνα μαλάκα!… »
Με κοιτά σαστισμένο να τον παρατηρώ και συνεχίζει στο ίδιο ύφος να περιγράφει με γλαφυρότητα «…Η Ελλάδα πρέπει να παρακαλά; Αν είχε την δραχμή θα είχε κάνει δυο υποτιμήσεις αλλά θα έκοβε χρήμα δικό της… θα είχε αξιοπρέπεια εθνική. Θα έλεγε αυτά είναι πάρτε. Αυτά μπορώ τώρα. …Το πρόβλημα είναι μεγάλο! Πως είναι δυνατόν να βάζουμε στα παιδιά μας δάνεια. Μιλάς για 100 χρόνια μετά όταν ο πλανήτης θα έχει ένα νόμισμα και μια παγκόσμια κυβέρνηση!…και τα παιδιά μας θα πληρώνουν ακόμα τα δάνεια τα δικά μας! Μιλάς για πολλά χρόνια μετά όταν πια δεν θα υπάρχουν τότε σύνορα. Θα υπάρχει ένας πλανητάρχης! Όλοι θα δουλεύουν για το ίδιο πράγμα…. Σήμερα οι χώρες χρωστάνε η μια στην άλλη… μας οδηγούν στην παγκοσμιοποίηση. Στο ένα σύστημα. Στην μια κυβέρνηση. Στο ένα νόμισμα. Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση που έρχεται. … »
Μας μιλά για τον νούμερο ένα της μεγαλύτερης εταιρίας, της Morgan Stanlyπου είναι Έλληνας και αποκαλύπτει όσα λίγοι γνωρίζουν για τον άνθρωπο αυτό!
« …Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε έλληνες. Φτιάξαμε το καλύτερο πολιτικό σύστημα. Την δημοκρατία. Φτιάξαμε τα μαθηματικά. Την γεωμετρία. Και άλλα πολλά. Δημιουργήσαμε πολιτισμό. Ιστορία. Ας μη το ξεχνάμε αυτό ποτέ αλλά θέλουμε δουλειά. Πολύ δουλειά. Όλοι μαζί. Έχουμε μείνει στους πολέμους που νικήσαμε και διώξαμε την Τουρκοκρατία. Στους Γερμανούς που επίσης τους νικήσαμε αλλά μείναμε εκεί. Δεν προχωράμε. Σταματήσαμε να δουλεύουμε…. Προσγειώνεσαι στο Ελευθέριος Βενιζέλος και δεν υπάρχει μια Ελληνική σημαία. Κοίτα γύρω σου εδώ στην Νέα Υόρκη και κάνε την σύγκριση! Για να καταλάβεις! Είσαι λέει εθνικιστής αν βάλεις την Ελληνική σημαία. Ε πήγαινε στην Γερμανία σε άλλα κράτη. Έλα στην Αμερική να μάθεις! »
Αποκαλύπτει, κατά την διάρκεια της συνέντευξης μας, πως και γιατί την τελευταία στιγμή έκανε πίσω από μια μεγάλη επένδυση που ήθελε να κάνει στο κέντρο της Αθήνας με ένα σύγχρονο πάρκο αυτοκινήτων. «Έχω κοιτάξει τα τελευταία 20 χρόνια 10αδες επενδύσεις αλλά μας απέτρεψαν. Θα μπορούσαμε να είχαμε δώσει δουλειά σε 1000αδες ανθρώπους. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει οικονομικός παράδεισος! Αλλά όχι έτσι. Όχι με αυτή την γραφειοκρατία. Θέλω να επενδύσω στον τουρισμό. Στις συγκοινωνίες. Στο real estate. Στις κατασκευές. Έχουμε κοιτάξει πολλά διαφορετικά αλλά δεν μας αφήνει η γραφειοκρατία. Σε αποτρέπουν με την νοοτροπία και την γραφειοκρατία. Ας δουν τι σημαίνει Ελεύθερη οικονομία στις χώρες που πέτυχαν. Έχουμε τις καλύτερες προϋποθέσεις να κάνουμε την Ελλάδα παράδεισο οικονομικό! Πως όμως; Πόση υπομονή έχεις από την στιγμή που δεν είσαι έλληνας για να περιμένεις να επενδύσεις. Έτσι φεύγουν πάνε αλλού. Πάνε απέναντι στην Τουρκία. Ήρθαν εδώ και διεκδίκησαν οι Τούρκοι να φτιάξουν την μεγαλύτερη εταιρία ΤΑΧΙ την τελευταία στιγμή απετράπη αυτή η επένδυση. Το πώς και το γιατί δεν έχει σημασία να το πούμε. Σκόπευαν σε μια εταιρία που θα έφτιαχνε εδώ τα ΤΑΧΙ της Τουρκίας. 50.000 ΤΑΧΙ το χρόνο και ένα στόλο μέσα στην ΝΥ.»
Μιλά για το νέο μεταναστευτικό κύμα που έρχεται και το πώς η Ελληνική κοινότητα μπορεί μέσω του πολιτισμού να επενδύσει στο μέλλον. «οφείλουμε να κάνουμε μεγάλα πολιτιστικά κέντρα. Να μορφώσουμε τους έλληνες που έχουμε εδώ. Αλλά και να χρησιμοποιήσουμε το νέο δυναμικό που έρχεται».
Μιλά για το περίφημο federal resolve! Για την παγκοσμιοποίηση. Τα θετικά και τα αρνητικά του συστήματος που έρχεται. Μιλά για την WolmanSachs και το χρηματιστήριο! Για την παγκόσμια οικονομία και την σημερινή οικονομική κρίση και ύφεση. Μιλά για τα τοίχοι και τα σύνορα που πέφτουν! Για την ταυτότητα μας που πρέπει να κρατήσουμε αλλά να μάθουμε να ζούμε όλοι μαζί.
Στην συζήτηση που ακολουθεί –και σας συνιστώ να την ακούσετε ως το τέλος – ο Βασσίλης Μεσσάδος μας ξεναγεί στην ζωή του από τα πρώτα χρόνια που ήρθε στην Αμερική 18 χρονών αναζητώντας το όνειρο και την ελπίδα σε μια καλύτερη ζωή. Μιλά για τις δυσκολίες που συνάντησε. Μιλά για τις απογοητεύσεις της ζωής αλλά και τα όνειρα του. Μου μίλησε για τα δάκρυα που έτρεξαν από τα μάτια του αλλά και τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς. Μας εξηγεί για τον τρόπο που εξελίχθηκε αλλά και πως σήμερα έφτασε σήμερα να διοικεί έναν όμιλο εταιριών με την δεύτερη σε μέγεθος οικονομικά εταιρία πώλησης και ενοικίασης αδειών ΤΑΧΙ καθώς και για τον μεγάλο στόλο από ΤΑΧΙ που διαθέτει η εταιρία του Queens Medallion. Μιλάει για τις πρώτες του στιγμές στην Νέα Υόρκη και το καθημερινό του φαγητό φακές με φέτα για τρία δολάρια. Μιλάει για τον Ελληνισμό της δεκαετίας του 1980 στην Αστόρια της ΝΥ. Για τις δουλείες που έκανε προκειμένου να ζήσει και να επιβιώσει. Μιλά για το μυστικό της επιτυχίας του. «Την εργασιοθεραπεία. Την δουλειά και πάλι δουλειά». Μας ξεναγεί σε εκείνες τις πρώτες ώρες και τις δουλειές που έκανε. Μιλά για την πρώτη του εταιρία και την συνέχεια του. Για τις συνεχείς επενδύσεις που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει. Για τον νόστο για την Ελλάδα και την επιστροφή στην ΝΥ. Μιλά για όλες τις επιχειρηματικές εταιρίες που δραστηριοποιείται. Μιλά για το τότε και το σήμερα στην Αμερική. Για την Ελλάδα του χτες και του σήμερα. Για την Ελλάδα και τις δυσκολίες που συναντά ένας επιχειρηματίας προκειμένου να επενδύσει στην πατρίδα. Μιλά για την παγκόσμια οικονομικά το επιχειρείν. Για το τραπεζικό σύστημα. Για την παγκοσμιοποίηση αλλά και για τον Ελληνισμό της Αμερικής. Για την δική του προσωπική φιλοσοφία και το όραμα του να δει επιτέλους ενωμένη την Ελληνική Κοινότητα των ΗΠΑ!
ΠΕΥΚΩΝΑΣ 