Ο «Γέρος» όλων των Ελλήνων!

ΓΡΑΦΕΙ Ο Γ.ΓΑΚΗΣ

4 Φεβρουαρίου 1843:
Πεθαίνει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Ο Αρχιστράτηγος….
Ο «Γέρος» όλων των Ελλήνων.

Λίγους μήνες πριν να κλείσει τα μάτια του, το ένστικτό του τον ειδοποίησε πως το τέλος βρισκόταν κοντά.

Περιόδευσε σε όλον τον Μοριά.

Παντού από όπου περνούσε, φώναζε φίλους και εχθρούς και τους αποχαιρετούσε δίνοντας και παίρνοντας συγχώρεση.
Πέρασε ακόμα και από τις Σπέτσες και την Ύδρα και συμφιλιώθηκε με τον Κουντουριώτη….

Συγχώρεσε και αυτόν ακόμη τον Σχινά, τον υπουργό Δικαιοσύνης που πίεζε για την καταδίκη του, την περίοδο της δίκης του.

Όλους τους αποχαιρετούσε σαν να επρόκειτο να πραγματοποιήσει ένα μακρινό ταξίδι.
 

Την 1η Φεβρουαρίου 1843 ο Κολοκοτρώνης πάντρεψε τον γιό του Κολίνο με την εγγονή τού άλλοτε ηγεμόνα της Βλαχίας, πρίγκιπα Ιωάννη Καρατζά.
 

Ο γάμος αυτός ήταν από τα πιο σημαντικά κοσμικά γεγονότα της πρωτεύουσας.
 

Στο μυστήριο και στο γλέντι που επακολούθησε παραβρέθηκαν όλοι οι επίσημοι, καθώς και αντιπροσωπείες από όλες τις ξένες πρεσβείες.
 

Ο Γέρος του Μοριά ζούσε μία από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του και διασκέδασε με απίστευτη ζωτικότητα.
 

Δύο ημέρες αργότερα παραβρέθηκε στον μεγάλο χορό του παλατιού, όπου παρουσιάσθηκε και πάλι πολύ ευδιάθετος.

Κάποια στιγμή παρακάλεσε τον βασιλιά να διατάξει τους μουσικούς να παίξουν ελληνικούς χορούς.

Τα δημοτικά τραγούδια αντήχησαν στα σαλόνια του παλατιού.
 

Ο Γέρος με ευθυμία προσκαλούσε τις κυρίες των τιμών να χορέψουν μαζί του.

Στη χάριν αστεϊσμού παρατήρηση του Αναγνώστη Δεληγιάννη ότι ήπιε λίγο παραπάνω απάντησε ότι ήθελε να γλεντήσει τις τελευταίες του στιγμές. 

Γύρω στα μεσάνυχτα, επέστρεψε στο σπίτι του.
Με το που ξάπλωσε στο κρεβάτι του, υπέστη εγκεφαλική συμφόρηση.

Στις τρεις το πρωί η σύντροφός του κατάλαβε ότι ο Γέρος δεν ήταν καλά.

Ειδοποιήθηκαν αμέσως οι καλύτεροι γιατροί της εποχής Γλαράκης, Ρέζερ και Οικονόμου.
Έπραξαν το ανθρωπίνως δυνατό.

Τον φλεβοτόμησαν, του τοποθέτησαν βδέλλες, χιόνι στο κεφάλι, μάταια όμως….

Εν τω μεταξύ ειδοποιημένοι, βρέθηκαν κοντά του τα παιδιά του, οι συγγενείς, οι φίλοι του και πολλοί από τους παλαιούς συμπολεμιστές του. Όμως, η φήμη ότι ο Γέρος ήταν άρρωστος διαδόθηκε αστραπιαία σε όλη την πρωτεύουσα.
 

Ανάστατοι οι πολίτες έκλειναν τα καταστήματά τους, άφηναν τις εργασίες τους και έτρεχαν στο σπίτι του.
 

Δεν πίστευαν ότι ο ήρωας των ηρώων της Επανάστασης ήταν δυνατόν να «φύγει» από κοντά τους.
 

Γύρω στις 11.00 το πρωί η καρδιά του Κολοκοτρώνη σταμάτησε να χτυπά.

Τα τελευταία του λόγια ήταν προς τον γιο του τον Γενναίο.
 

Μέσα σε έναν σπαρακτικό θρήνο, του φόρεσαν τη στολή του στρατηγού και τα τσαρούχια του, τον έζωσαν με το σπαθί με το οποίο ξεκίνησε τον Αγώνα, τοποθέτησαν μια ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ στα πόδια του να την πατάει συμβολικά και τον έβαλαν στο φέρετρο.
 

Μέσα σε αυτό τοποθέτησαν επίσης την περικεφαλαία και τη στολή που φορούσε ο Γέρος στα Επτάνησα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας διέκοψε την προγραμματισμένη συνεδρίασή του και το σώμα έσπευσε στο σπίτι του νεκρού για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του.
 

Το υπουργικό συμβούλιο καθόρισε το πρόγραμμα της κηδείας και διέταξε τριήμερο εθνικό πένθος.
 

Η νεκρώσιμη πομπή διέσχισε τη σημερινή οδό Ερμού, έστριψε στην Αιόλου και έφθασε στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης.
 

Το πλήθος που έσπευσε να αποχαιρετίσει τον Γέρο ήταν τεράστιο.

Όλα τα μάτια ήταν βουρκωμένα.
Ο Κολίνος κάποια στιγμή λιποθύμησε, ο Γενναίος, παρά την αρχική του ψυχραιμία, δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς κατά τη διάρκεια του εμπνευσμένου λόγου του εκκλησιαστικού ρήτορα Οικονόμου εξ Οικονόμων.
 

Ο τόσο γνώριμος ήχος των κανονιοβολισμών ήταν το τελευταίο «αντίο» προς τον Αρχιστρατηγό των Ελλήνων. …

Νίκος Γιαννοπουλος
Ιστορικός

Τόν αποσυναρμολόγησε..

ΓΡΑΦΕΙ Ο Γ.ΓΑΚΗΣ

Μού άρεσε πολύ ο χθεσινός Παναθηναϊκός. Γιά τήν αποφασιστικότητα καί τή δύναμη πού επέδειξε, γιά τή διάρκεια καί τήν ένταση πού έβγαλε πιέζοντας ψηλά μέ τίς γραμμές του συμπαγείς καί γιά τόν τρόπο πού έσπασε τό πρέσιγκ τών αντιπάλων του ουκ ολίγες φορές. Μέ γρήγορες εναλλαγές τής μπάλας, μέ αλλαγή κατεύθυνσης καί θέσεων. Όποιος παίζει ποδόσφαιρο κατανοεί από πρώτο χέρι τήν καταπόνηση τών αντιπάλων τόσο σωματικά όσο καί ΨΥΧΙΚΑ διότι δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας τό γεγονός νά προσπαθείς νά κλέψεις τή μπάλα καί στό τέλος νά έχεις τήν αίσθηση ότι δέν θά τήν πάρεις ποτέ.Ποιός είπε ότι δέν μπορεί νά υπάρξει ομορφιά καί στόν τρόπο πού αμύνεται μιά ομάδα;

Μετά από καιρό, η ομάδα κέρδισε τήν συντριπτική πλειοψηφία τών διεκδικήσεων καί χαμηλά καί στόν αέρα. Υπήρξαν δεκάλεπτα πού οί κερδισμένες μπάλες, δεύτερες καί τρίτες έρχονταν μέ τέτοια συχνότητα πού έμοιαζε νά μικραίνει τό γήπεδο μπροστά από τόν Πασχαλάκη, μέ τόν Παναθηναϊκό νά εγκαθίσταται στό τελευταίο τρίτο καί νά απειλεί μέχρι τό τέλος. 

Κώτσιρας, Αράο καί Γεντβάϊ από σίδερο. Κατά τή γνώμη μου, ο κροάτης πρέπει νά ανανεώσει άμεσα, γιατί τού χρόνου μέ προετοιμασία, θά είναι διπλά δυνατός. Ο Πέρεθ μέ διαχείριση χρόνου συμμετοχής, σέ σύγκριση μέ τόν περσινό Γολγοθά μέ τήν εξοντωτική επιστράτευσή του, μπορεί νά δώσει πράγματα σέ κομβικά μάτς. Ο Τσέριν είναι σέ θέση νά κλειδώσει τό κέντρο καί νά δώσει χώρο στόν Μπακασέτα νά δώσει πολλά πράγματα στήν επίθεση, δείγμα τών οποίων είδαμε καί χθές. Μέ τήν επάνοδο τού Ιωαννίδη, άν κινηθούν σέ υψηλά επίπεδα καί βρούν γκόλ οί Αϊτόρ, Μαντσίνι, Παλάσιος (πολύ καλός χθές) ό Παναθηναϊκός γίνεται τό αδιαφιλονίκητο φαβορί γιά τόν τίτλο. 

Μπορεί νά μήν δύναται νά ακολουθήσει τό παιχνίδι τής ομάδας στό ανοιχτό γήπεδο αλλά στήν περιοχή ο Γερεμέγεφ έχει τό χτύπημα τής κόμπρας.Ποτέ δέν κατάλαβα τήν πεισματική άρνηση τού Ιβάν νά δώσει κάποια εικοσάλεπτα περιοχής σέ ένα ποδοσφαιριστή πού έχει τήν απόλυτη αίσθησή της, όταν η ομάδα είχε ανάγκη τή διαφορετική προσέγγιση τού γκόλ. 

Φιλότιμος ο Μπερνάρ, μόχθησε καί μακριά από τήν περιοχή, μέτρησε καί λάθος πάσες. 

Ο Χουανκάρ είχε τό πιό δύσκολο έργο απέναντι στόν Ροντινέϊ πού μαζί μέ τόν Μασούρα, συνέθεσαν ο, τι πιό αξιόπιστο διέθετε ή άλλη πλευρά. 

Όλο καί καλύτερος ό Ντραγκόφσκι.Εμαθε τήν άμυνα σέ δύσκολες συνθήκες, παίζει μέ τό σώμα, αποδεικνύεται καλός μέ τή μπάλα στά πόδια, χωρίς υπερβολές καί βλέπει γήπεδο. 

Υ. Γ Τελειώνοντας μέ τούς ποδοσφαιριστές, δυό λόγια γιά τόν τύπο πού όψιμα έβαλε το κεφάλι τού έφηβου στό στόμα του. Θλίψη προξενεί ή παρουσία του. Τά γουρλωμένα μάτια, οί φουσκωμένες φλέβες, οί ψευτομαγκιές. Δέν χτίζονται οί καριέρες μέ παντομίμες ούτε κερδίζονται τά συμβόλαια πουλώντας ποδοσφαιρικό μπατριωτισμό παλληκάρι μου. Όταν προσγειωθείς άτσαλα, θά τό καταλάβεις.