Γ.Γάκης: Μπούρδες Μπιμπίλα

Του Παναγιώτη Λιάκου

Ο Σπύρος Μπιμπίλας πριν από το βουλευτιλίκι, ήταν ηθοποιός. Το 1986 όλοι όσοι καταναλώναμε γενναίες δόσεις υποκουλτούρας τον καμαρώσαμε να υποδύεται τον τσαχπινογαργαλιάρη χορογράφο στην ταινία «Ο τελευταίος γυφτοκράτορας», με πρωταγωνιστή τον Μιχάλη Μόσιο, ο οποίος είχε τον ρόλο του Ταμτάκου.
 

Οταν ξεφούσκωσε η σαμπρέλα του ημιφορτηγού που μετέφερε στους σκηνοθέτες έμπνευση για τη δημιουργία βιντεοταινιών, κάπως σαν να βγήκε ο Μπιμπίλας από το προσκήνιο. Για ένα διάστημα τον χάσαμε, τον άνθρωπο. Ισως γι’ αυτό να φταίει η δική μας αμέλεια, ίσως να μην αναζητήσαμε το φάος του μπιμπίλειου ερμηνευτικού φάρου όσο έπρεπε.

Περάσανε χρόνια πολλά και τον ξανατρακάραμε στους τηλεοπτικούς δέκτες μας – γεγονός που μας γιόμισε με αισθήματα χαράς και ελπίδας για μια πολιτισμική αναγέννηση, στα γρήγορα, στο άψε σβήσε. Εχοντας την ιδιότητα του προέδρου του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, έβγαινε περίλυπος στις τηλεοπτικές εκπομπές για να μας ανακοινώσει την εκδημία συναδέλφων του. Ηταν κάτι σαν τηλεοπτικό κηδειόχαρτο οι εμφανίσεις του.

Ο πόνος και η δοκιμασία της αναμέτρησης με τον θάνατο στέριωσε τα θεμέλια της σχέσης του με το κοινό, το οποίο πείστηκε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι κατάλληλος για να γίνει βουλευτής. Και τον ψήφισε. Και έγινε βουλευτής. Και πήγε στη Βουλή. Και βγάζει λόγους πύρινους, λέγοντας με εντυπωσιακή αυτοπεποίθηση ό,τι του κατεβαίνει. Ενα από τα πολλά που του κατεβήκανε το ξεφούρνισε τη 14η Φεβρουαρίου, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου (βοήθειά μας), στη συνεδρίαση που αφορούσε τον νόμο για τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων.

Εκεί, μεταξύ άλλων, είπε: «Οι γκέι άνθρωποι, οι διαφορετικοί άνθρωποι, οι τρανς άνθρωποι είναι το ίδιο Ανθρωποι -με Α κεφαλαίο- όπως είμαστε όλοι εδώ και όπως είστε και εσείς. Γιατί κάπως έτσι εξέλαβε τους διαφορετικούς ανθρώπους ο ναζισμός και προσπάθησε να τους εξολοθρεύσει, μαζί με τους κομμουνιστές, μαζί με τους Εβραίους. Προσπάθησε να τους εξολοθρεύσει μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης».

Τι ήθελε να πει ο «χορογράφος» της ταινίας «Ο τελευταίος γυφτοκράτορας»; Το παλιό λεκτικό πυροτέχνημα ήθελε να σκάσει εντός της Βουλής: όποιος δεν συμφωνεί με την άποψη που υποστηρίζουμε εμείς (το «εμείς» κατά καιρούς αλλάζει), είναι χιτλερικός και σχεδιάζει να βάλει κόσμο και ντουνιά στους φούρνους. Αυτό το σκεπτικό αποτελεί την πεμπτουσία της ολοκληρωτικής σκέψης και είναι πιο αποκρουστικό κι από βιντεοκωμωδία της δεκαετίας του ’80, που γυρίστηκε μέσα σ’ ένα δίωρο.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας είναι βουλευτής του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας, του οποίου ηγείται η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Στην αγόρευσή του στη Βουλή της 15ης Φεβρουαρίου, υπερασπιζόμενος την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών από αυτού του είδους τα ζευγάρια, επιτέθηκε και στο ΚΚΕ, που αρνούταν να ψηφίσει υπέρ, λέγοντας τα εξής:

«Ο κ. Κουτσούμπας, λοιπόν, είπε ότι η κυβέρνηση δεν ακούει την πλειοψηφία. Τώρα τη θυμηθήκατε την πλειοψηφία; Οταν ξεσηκώνουμε τον κόσμο για τις διεκδικήσεις, για να πάμε σε έναν κόσμο καλύτερο, ρωτήσαμε πότε τη σιωπηλή πλειοψηφία; Καθόλου δεν τη ρωτήσαμε. Γιατί εσείς και εμείς πιστεύουμε ότι εμείς, οι μειοψηφίες, είμαστε οι σωστές και πεφωτισμένες, γι’ αυτό μη χρησιμοποιείται τι λέει η πλειοψηφία. Εμείς, λοιπόν, που είμαστε μειοψηφίες, θα πάμε τον κόσμο μπροστά».

Ο Σπύρος Μπιμπίλας, τελικά, είναι Πεφωτισμένος. Στα λατινικά η λέξη είναι Illuminatus. Ισως και να ανήκει στην θρυλική συνωμοτική οργάνωση που ίδρυσε ο Ανταμ Βάισχαουπτ το 1776 στο Ινγκολσταντ της Γερμανίας. Στους Πεφωτισμένους, λένε, ανήκε μεγάλο τμήμα της παγκόσμιας ελίτ και αξεπέραστοι καλλιτέχνες, όπως ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ. Τα χρόνια πέρασαν και οι Πεφωτισμένοι ίσως να έχουν χάσει μέρος της ισχύος τους. Ειδικά αν έχει ενταχθεί κι ο Μπιμπίλας στις τάξεις τους, τα πράγματα πρέπει να έχουν εξελιχθεί άσχημα για την οργάνωση.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο Μπιμπίλας δεν γουστάρει τις πλειοψηφίες. Δηλαδή τους περισσοτέρους εξ ημών και υμών. Στην ίδια ομιλία είπε ότι «οι μειοψηφίες, όσο μικρές και αν είναι, ακόμα και αν πρόκειται για έναν άνθρωπο, ευτυχώς υπάρχουν για να υπενθυμίζουν την ποικιλία της φύσης. Οι μειοψηφίες είναι αυτές που ταλαιπωρούνται από τις συντηρητικές πλειοψηφίες, που τις βάζουν στην άκρη, τις βάζουν στο περιθώριο, γιατί ενοχλούνται από τη διαφορετικότητα και το μη σύνηθες σε αυτές».

Σε αυτήν τη φράση δεν κρύβεται απλώς η αντιπάθεια στους πολλούς, αλλά και το πνεύμα του πιο στυγνού ολοκληρωτισμού, που εκδηλώνεται με όλη την έντασή του. Ο βουλευτής μάς λέει ότι μπορεί να υπάρξει μειοψηφία του ενός, που η συντηρητική πλειοψηφία (δηλαδή όλοι οι υπόλοιποι) τον βάζει στο περιθώριο. Ολοι οι τύραννοι κάπως έτσι νιώθουν και πριν και αφότου καταλάβουν την εξουσία.

Συνεχίζουμε με μια κολοσσιαία μπαλαφάρα του κλαίοντος πολιτικού. Ο Σπύρος Μπιμπίλας στην ομιλία του στη Βουλή της 15ης Φεβρουαρίου είπε: «Δεν υπάρχουν εμπειρικά δεδομένα ότι η παρουσία τόσο του αντρικού όσο και του γυναικείου προτύπου στο σπίτι αυτά είναι που προάγουν την προσαρμογή και την ευεξία των παιδιών και των εφήβων». 

Οχι, μωρέ, προς Θεού! Δεν υπάρχουν εμπειρικά δεδομένα ότι το να υπάρχουν στο σπίτι ανδρικό και γυναικείο πρότυπο είναι ευεργετικό για τα παιδιά. Τίποτε αξιοσημείωτο – αν εξαιρέσεις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης του είδους μας. Ο ανθρώπινος πολιτισμός, που βασίστηκε πάνω στο ανδρικό και στο γυναικείο πρότυπο που έβλεπαν τα παιδιά στα σπίτια τους, δεν είναι δα και κάτι σημαντικότερο από όσα έχει ο Σπύρος Μπιμπίλας στον νου του.

Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι πρότινος μας έλεγαν ότι η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή. Ομως, όχι. Η φύση το έκανε. Αυτό είπε ο Μπιμπίλας στην ομιλία του: «Ο νους του ανθρώπου έκανε και τα εμβόλια, ο νους του ανθρώπου προσπαθεί να κατανικήσει κάθε είδους ασθένεια, ο νους του ανθρώπου φροντίζει να δώσει λύση ακόμα και στο πώς θα έρθουν στον κόσμο παιδιά, ακόμα και από αυτούς που δεν μπορούν, είτε πρόκειται για ετεροφυλόφιλα ζευγάρια που βιολογικά δεν μπορούν είτε για ομοφυλόφιλα ζευγάρια που δεν μπορούν, αφού η φύση τούς έβαλε να έχουν έλξη από το ίδιο τους φύλο και όχι από το αντίθετο.

Η φύση οδήγησε τον νου του ανθρώπου να μπορέσει να φθάσει επιστημονικά στο αποτέλεσμα ωάρια και σπερματοζωάρια να τοποθετούνται σε μήτρες γυναικών, να γίνονται παρένθετες για να μπορούν κάποιοι άλλοι που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά να τα αποκτούν. Και αφού αυτό επετεύχθη από τον άνθρωπο, κανένα πολιτικό σύστημα και καμία θρησκεία δεν μπορεί να τον σταματήσει».

Η φύση, λοιπόν, από τη μία υποχρέωσε κάποιους να νιώθουν έλξη για το ίδιο φύλο κι από την άλλη φώτισε τους νόες των ερευνητών για να κάνουν παιδιά οι ομοφυλόφιλοι νοικιάζοντας μήτρες από «παρένθετες» μητέρες.

Μια που συμπεριφέρεται έτσι η… φύση. ας μας εξηγήσει ο πολυπράγμων βουλευτής για ποιο λόγο η φύση δεν έδινε εξαρχής τη δυνατότητα στα ζευγάρια των ομοφυλοφίλων να κάνουν παιδιά χωρίς να νοικιάζουν μήτρες; Η φύση, δηλαδή, μερολήπτησε υπέρ των ετεροφυλοφίλων; Είναι μήπως… αντιδραστικιά και ρατσίστρια;

Ερείπια τα σπίτια Μακρυγιάννη και Παπαφλέσσα – Μουσείο – «κόσμημα» του σφαγέα Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη

Συντάκτης: Πέτρος Δημόπουλος 

Λαός που ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει, λέει μια σοφή ρήση. Σήμερα απολαμβάνουμε τα προνόμια ενός ελεύθερου κράτους, διότι πριν 200 χρόνια κάποιοι ήρωες έχυσαν το αίμα τους για να αποτινάξουν τη σκλαβιά τεσσάρων αιώνων. Αν αυτοί οι ήρωες δεν είχαν θυσιαστεί για μια αδούλωτη πατρίδα, οι πολιτικοί σήμερα δεν θα απολάμβαναν τα θεσμικά προνόμιά τους, ούτε θα έφτιαχναν προκλητικές περιουσίες.
 

Όμως για να υπηρετείται το αφήγημα της ελληνοτουρκικής ψευτοφιλίας, η Ελληνική Επανάσταση του 1821 σβήνεται από το τοπίο του πολιτισμού και της ιστορίας. Θυμόμαστε ότι πριν μερικά χρόνια είχαν επιστρατευτεί μέχρι και ελληνικά ντοκιμαντέρ που έλεγαν ότι οι Έλληνες… καλοπερνούσαν ως υπόδουλοι των Τούρκων. 

Και έτσι πολλοί ιστορικοί τόποι που θα έπρεπε να έχουν αναδειχθεί εδώ και δεκαετίες, μένουν αναξιοποίητοι και καταστρέφονται από το αδίστακτο πέρασμα του χρόνου. Την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, την πείραξε η επίδειξη μόδας που έγινε στο Βρετανικό Μουσείο μπροστά στα γλυπτά του Παρθενώνα. Και δεν την πειράζει που ρημάζουν και καταρρέουν τα μνημεία που βρίσκονται στην ίδια της την χώρα. 

Φέρνουμε για παράδειγμα τα σπίτια δύο κορυφαίων αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Το πατρικό σπίτι του Γρηγόριου Δικαίου (Παπαφλέσσα) στην Πολιανή Μεσσηνίας και το σπίτι του Έλληνα οπλαρχηγού, πολιτικού και συγγραφέα, Ιωάννη Μακρυγιάννη στο Άργος. 

Και τα δύο σπίτια βρίσκονται ερειπωμένα, παρατημένα σε άθλια κατάσταση, σαν να έζησαν εκεί μέσα κάποιοι άσημοι άνθρωποι που δεν σημαίνουν τίποτα για την Ελλάδα. 

Από την άλλη πλευρά, έχουμε το πλήρως ανακαινισμένο σπίτι που έζησε ο σφαγέας των Ελλήνων Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, που η ελληνική πολιτεία μετέτρεψε σε «κόσμημα» και λειτουργεί ως… μουσείο. Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες. Όπως και το αίσθημα ντροπής για την κατάντια μας ως κράτος. 

Μια ιστορία που ξεπουλιέται, ένας πολιτισμός που «εκδίδεται» σε κάθε ενδιαφερόμενο, και μια ιστορική αμνησία που επισφραγίζει ένα συνεχές έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας. Ο αιμοσταγής Κεμάλ έγινε πολιτιστικό κέντρο που προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες τούρκους τουρίστες, αλλά για τον Μακρυγιάννη, τον Παπαφλέσσα και άλλους ήρωες του ’21, δεν μας περισσεύει φροντίδα και σεβασμός. Η λέξη «άθλιο» είναι πολύ μικρή για να περιγράψει ένα κράτος που τιμά τους φονείς του και καταδικάζει στην αφάνεια τους σωτήρες του.

Γ.Γακης:Γιατί χαίρεται ό κόσμος καί χαμογελάει πατέρα;

ΓΡΑΦΕΙ Ο Γ.ΓΑΚΗΣ

Βλέπω φάτσες γελαστές στό κλάμπ τών ηττημένων, μέ έξαρση συναισθημάτων. Η αντίληψη τών καταστάσεων εξαρτάται άμεσα από τόν βαθμό νοημοσύνης κάποιου αλλά καί από τόν μηχανισμό αμύνης πού αυτός διαθέτει, γιά νά απωθήσει τή σκληρή πραγματικότητα όταν τόν πληγώνει..

Έτσι λοιπόν, ο γραφικός φαφλατάς προπονητής δήλωσε υπερήφανος, γιά τήν εμφάνισή του απέναντι στόν ταλαιπωρημένο από τούς τραυματισμούς Παναθηναϊκό, πιστεύοντας ότι βρήκε τή σανίδα σωτηρίας πού θά τόν βγάλει μακριά από τή μανιασμένη θάλασσα τών οπαδών.

Κάποια metro sport, ειδική στή διανομή σανού, βλέπει ότι ο παοκ «πάτησε» τόν αντίπαλό του καί κάνει λόγο γιά «γκαντεμιά». Θά τούς πρότεινα νά ξεπεζέψουν απ’ τό καλάμι καί νά επικεντρώσουν τήν προσοχή τους στό γεγονός ότι σχεδόν ή μισή ομάδα τους (Οζντόεφ, Ντεσπόντοφ, Ότο, Σαμάτα) εμφανίστηκε περίπου χ@σμένη μπροστά στό ενδεχόμενο νά νικήσει τόν Ντραγκόφσκι καί νά αποκλείσει τόν Παναθηναϊκό.

Τέλος, μέ μιά ανακοίνωση μνημείο οπαδικού αλκοολισμού χαρακτηρίζεται ώς «ομάδα τών ονείρων», η ομάδα πού μέσα σέ 15 περίπου ημέρες από πυρηνοκινητη, έγινε ο σάκος τού μπόξ καί άρπαξε τίς σφαλιάρες τής ζωής της, γιά νά επανέλθει στά πραγματικά της μέτρα.

Αυτό πού απομένει, είναι νά δούμε καί κάποιο πρίμ από τόν chief Βάνια, γιά νά ομορφύνει ακόμα πιό πολύ ή ζωή στό παράλληλο σύμπαν τής συμπρωτευουσας..