ΓΡΑΦΕΙ Ο Γ.ΓΑΚΗΣ
Υπάρχουν τίτλοι πού έχουν πρόσωπο. Φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά. Πού ξεφεύγουν από αυτό «τό ένας ακόμα». Τίτλοι πού δέν απαριθμούνται απλώς, αλλά ξυπνούν μνήμες, γίνονται σημείο αναφοράς καί ΕΜΠΝΕΟΥΝ.
Ο Παναθηναϊκός αναβάπτισε τό ήδη πανίσχυρο DNA του μέ τρείς νίκες υπεροχής, από αυτές πού τόν ανέδειξαν ώς τόν σπουδαιότερο σύλλογο τής χώρας καί τόν κρατούν σέ τροχιά ευρωπαϊκής πρωτοκαθεδρίας.
Δικαιολογημένοι οί πανηγυρισμοί, γιατί όσα ζήσαμε στή σειρά, αποπνέουν νοσηρότητα τέτοια πού ξεπερνά ακόμα καί τής συνήθεις πρακτικές τής ομάδας πού καμαρώνει γιά τίς λοβιτούρες της. Πού χρόνια τώρα αισθάνεται υπερήφανη κάθε φορά πού εξευτελίζει τούς κανόνες τού παιχνιδιού καί αρρωσταίνει στήν προοπτική τής ισονομίας.
Η αλήθεια είναι ότι τό έβδομο αστέρι τούς αφιόνισε, δηλητηρίασε τή σκέψη τους, καί είδαν στόν τίτλο τού πρωταθλητή τό αντίδοτο πού θά τούς κρατούσε στή ζωή.
Γι αυτό επιστρατεύτηκε όλος ο καλός κάτω κόσμος, νά εξευτελίσει τό μπάσκετ στό φώς τής μέρας. Ξεδιάντροπα, κυνικά, ανερυθρίαστα!
Αυτό τό πρωτάθλημα, πρέπει νά γίνει ή αφορμή ριζικών αλλαγών στό ελληνικό μπάσκετ.
Τό σύστημα πού παρουσιάστηκε ώς επανάσταση ήθους, αποδείχτηκε ότι είναι γιά τόν σκουπιδοτενεκέ, κι ο Γιαννακόπουλος καλείται νά τό οδηγήσει εκεί καί νά σφραγίσει καλά τό καπάκι!
ΠΕΥΚΩΝΑΣ 